Vandaag is een soort tussendag op mijn pelgrimstocht. Ik heb…
Vandaag is het zo ver. Dan zet ons lid Ange van Ommen de eerste stappen op haar pelgrimstocht van ruim 2.600 kilometer. Omdat thuiskomen bij jezelf een terugkerend thema is loopt Ange dit keer van Santiago naar huis. Ze hoopt daar eind augustus aan te komen. Op dit moment lijkt het een eindeloze tocht die niet te overzien is, maar Ange heeft inmiddels geleerd dat zo’n pelgrimstocht echt stap voor stap gaat. ‘Je geen zorgen maken over morgen’ is volgens Ange het recept. Als je onderweg maar goed voor jezelf zorgt, luistert naar de signalen van je lichaam (en daar naar handelt), accepteert wat er is en elk moment intens beleeft. Natuurlijk is het begin spannend, zeker nu ze al weken hoest en minder goed in haar vel zit. Dan komen er vragen op als ‘De sarcoïdose zal toch niet weer actief zijn’ en ‘Heb ik voldoende getraind?’. Maar ondanks dat de voorbereiding niet liep zoals ze gehoopt had, de rugzak zwaar is en het lichaam nog wat vermoeid is na de lange busreis gaat Ange vol vertrouwen op weg. Wandelen is voor haar immers een sleutel tot herstel.
Lopen voor een goed doel
De tocht is niet alleen een cadeau voor zichzelf omdat ze nu een goede balans heeft gevonden in haar leven met sarcoïdose. Ze wil er ook de vereniging mee steunen. Daarom prijkt er een sarcoïdose vlag met een QR-code om te doneren op haar rugzak. Doneren kan ook via de website
Benieuwd hoe het Ange onderweg vergaat?
Uiteraard schrijft Ange ook deze keer over haar ervaringen. Dagelijks plaatst ze een kort bericht met foto’s op Polarsteps en ongeveer eens per week schrijft ze een blog waarin ze wat uitgebreider beschrijft hoe ze de tocht beleeft en hoe het is om opnieuw met sarcoïdose op weg te zijn. De eerste blogs staan al op de website. Deze verhalen zijn een voorproefje van het boek De weg naar huis dat over deze tocht zal verschijnen.
