En nu alleen verder…

Het revalidatietraject zit er op! 8 maanden heeft het geduurd. Twee maanden onderbroken omdat er een borstoperatie tussendoor kwam. Maar wat was ik op dát moment blij dat ik bezig was met het traject. Toen de diagnose borstkanker vastgesteld werd, zijn de therapeuten direct met mij mee gedraaid en hebben ook zij de focus op de operatie en bestralingen gelegd. Zodoende duurde het allemaal wat langer dan gepland.

In mijn eerdere blogs hebben jullie kunnen lezen dat ik erg tegen het traject opzag en zelfs enige aversie had. Ik moet mijn woorden terugnemen. De aversie was onterecht. Dat ik er tegenop zag, is wel juist geweest☺. Het was zwaar en soms heel zwaar.

Ik ben mijzelf diverse keren tegengekomen en heb veel moeten afleren. Het grootste struikelblok voor mij was dat ik het gevoel had dat ik faalde als ik iets niet kon (lichamelijk) en afspraken af moest zeggen omdat mijn lichaam weigerde wat mijn hoofd wilde. Nu ben ik gaan inzien dat dit geen falen is maar dat ik moet erkennen en zeggen: oké, lichamelijk kan dit nu niet dus pas op de plaats. Dat is geen falen maar een lichamelijk iets en zeg dat tegen de mensen in je omgeving en hopelijk een volgende keer beter en kan je er dan wel bij zijn.

Tijdens het revalidatietraject werd de ACT therapie toegepast (https://www.lentis.nl/behandeling/act/). Toen we voorzichtig aan het afbouwen waren, kwam dus de borstkanker om de hoek kijken. Weet je, ik moest toen acuut het geleerde in de praktijk brengen en dat lukte wonderlijk goed.

Nu is het vorige week afgesloten en ja, ik vind het best spannend om het nu in mijn eentje verder te gaan. Zonder de wekelijkse “back-up” van: doe ik het goed? Wat kan er anders? Tegelijk heb ik ook zoiets van: het wordt tijd om het geleerde in je dagelijkse leven in de praktijk te brengen. Dat zal best met vallen en opstaan gaan, maar dat mag ook. Niemand is perfect!

Het was een zwaar jaar maar ik heb goede moed op betere tijden. Die betere tijden liggen in het feit dat ik mijn grenzen ken en (hopelijk) aan blijf geven; mild ben tegen en over mijzelf en belangrijkste: hulp vraag daar waar nodig!

Ik hou jullie op de hoogte in 2018 van mijn wel en wee.