Hoop

Tijdens mijn revalidatietraject vanwege mijn chronische ziekte sarcoïdose, vroeg één van mijn therapeuten: Je schrijft toch blogs? Op mijn bevestigend antwoord vroeg ze: ga de aankomende week eens opschrijven voor jezelf wat hoop nú betekent voor je. Ik had het zwaar op dat moment om verschillende redenen en mijn zelfvertrouwen was ver te zoeken. Dus ik vond de opdracht heel lastig, irritant én moeilijk.

Maar zoals vaker bleek – en niet alleen tijdens dit revalidatietraject- maar ook in het gewone dagelijkse leven, iets met je verstand beginnen, levert vaak mooie en verrassende dingen op. Hieronder volgen een aantal van mijn “hoop-gedachten” van toen:

• Hoop is de bemoediging en aansporing die je krijgt, óók al landt het niet in mijn hart
• Hoop is het begrip en respect wat ik ontvang als ik aangeef dat het helemaal niet gaat met me
• Hoop is het vertrouwen dat anderen in mij hebben terwijl ik er zelf helemaal doorheen zit en het niet meer heb
• Hoop is het loslaten van mijn angst
• Hoop is het toelaten van mijn onmacht
• Hoop is huilen om verloren dromen zodat er ruimte komt voor nieuwe wegen
• Hoop is het aanvaarden van mijzelf met mijn pijn
• Hoop is lief zijn voor mijzelf
• Hoop is toekomst, heden en verleden
• Hoop is mijn houvast van nu omdat het in de toekomst anders zal zijn

Nu terugkijkend en weer opschrijvend vind ik er weer kracht en hoop in. Zo mogen we ook telkens hoop zoeken in Gods Woord, in wat mensen tegen ons zeggen, in onszelf. Zodat we verder kunnen op de weg die we bewandelen. Soms gemakkelijk soms met vallen en opstaan en soms, zijn we zelfs voor een tijd lamgeslagen en terneergeslagen. Maar deze hoop die vastligt in de Heere zal ons altijd weer oprichten.