Zomaar een dag in september 2017

Ik zie dat het vorig jaar het laatste keer is geweest dat ik wat geschreven heb. Dus nu wordt het wel weer tijd voor een nieuwe update. In januari moest ik weer terug komen bij de longarts in Nieuwegein en gelukkig waren alle uitslagen goed en ik mag een jaar weg blijven. Dus eind 2017 weer opnieuw bloed prikken, longfoto en longfuncties. Dus hopelijk blijft het zo doorgaan. Soms is het lastig om de klachten een plek te geven want komt het door de sarcoidose, of komt het door de DVN, of komt het gewoon omdat het zo is. Ik vind dat nog steeds een lastig verhaal. Maar ja , ik zal het er mee moeten doen….

Maar goed, eerst maar een beetje de afgelopen maanden vertellen….

In januari en maart zijn we wezen skien en de uurtjes die ik nog kan skieen , daar geniet ik enorm van. Gelukkig ben ik altijd met lieve mensen om mij heen en zij weten precies hoe en wat. Dus ik hoef het ook niet steeds uit te leggen als ik een keertje een slechte dag heb. Meestal zien zij het eerder dan ik zelf…… Ik hoop dat ik dit nog jaren zo vol kan houden !!!

In juni zijn we naar IJsland geweest en wat een prachtig land is dat !! Onwijs veel gezien, ijsmeren, gletsjers, watervallen, walvissen dolfijnen. Te veel en te mooi om alles te benoemen. Helaas hebben we veel regen gehad maar ondanks het mindere weer is het een land die ik iedereen zou aanraden. Gemoedelijke mensen, mooie natuur, echt prachtig !!!!

En dan kom je na de vakantie weer terug in de werkelijkheid, de was, mijn werk enz enz.

Tja, mijn werk…. Dat is ff een dingetje. Ik kreeg vlak voor mijn vakantie te horen dat het zeer binnenkort voor mij zou stoppen en dat ik per 1 september geen werk meer heb. Dat is wel eventjes een dingetje voor mij (geweest). Ik werk al 37 jaar en ben nog nooit werkeloos geweest. Dus daar moet ik wel even mee om leren gaan. Gelukkig hadden we eind augustus nog een luiervakantie geboekt naar Spanje dus die kwam wel eventjes goed uit. De boodschap van het werkeloos zijn even laten bezinken.

Inmiddels ben ik al weer een maand verder en vind het nog steeds lastig dat ik smorgens niet naar mijn werk hoef. Ik werkte al niet zo veel meer (19 uur) maar toch blijft het gek. Omdat ik al 19 jaar bij deze werkgever werkte krijg je ( wettelijk) 4 maanden opzegtermijn mee. Dat betekend dat ik pas per 1-1-18 in aanmerking kom voor een WW-uitkering. Toen ik mij eind augustus aangemeld had bij UWV, kreeg ik gelijk allerlei mailtje van taken e.d. Ik werd daar erg onrustig van, dus na mijn vakantie ben ik gaan bellen met UWV, en ik ben weer uitgeschreven en moet mij begin december weer aanmelden en dan gaat het hele circus van solliciteren e.d. beginnen. Dat vind ik best wel spannend want het is al een jaartje of 30 geleden dat ik voor het laatste gesolliciteerd heb. En hoe ga ik dat doen en is er voor mij wel werk enz enz. ik ben inmiddels 54jaar, heb een urenbeperking van 19u, dus wie zit er in godsnaam op mij te wachten. Maar goed, ik heb nu even 3 maanden ( nu nog 2….) om eens te gaan bedenken wat ik nog zou willen doen, wat ik leuk vind of ga ik geheel uit mijn comfortzone……  maar eerlijk gezegd, heb ik daar nog niet de rust voor om dat uit te zoeken. Op een of andere manier zit mijn werk nog erg in mijn hoofd. Dus eerst maar eens een beetje onthaasten.