Zomerupdate

Ergens in februari was mijn laatste blog, dus nu vind ik het wel weer eens tijd om iets te schrijven. Alhoewel ik dat wel lastig vind, want ik heb echt geen idee of überhaupt de blogs gelezen worden want ik zie daar geen melding van ofzo. Maar goed, dat maakt ook niet uit.

Eind februari hadden wij nog het idee dat we op wintersport konden, maar al gauw bleek dat het coronavirus heel Nederland en eigenlijk heel de wereld in de war stuurde. Dus de kans dat wij eind maart op vakantie konden werd steeds kleiner. Gelijk maar alles geannuleerd en al snel bleek dat dit de enige juiste keuze is geweest. Want binnen no time waren alle grenzen gesloten en het luchtruim zo goed als dicht. Dat laatste was echt heerlijk want ik woon tegen Schiphol aan, en het is nog nooit zo stil en rustig geweest in de lucht als de afgelopen weken/maanden. We hoorden de vogeltjes ‘s morgens weer fluiten en als we in de tuin zaten, dan zeiden we tegen elkaar……. Hoor je de stilte…. Was echt heel bijzonder.

Het coronavirus zorgde er ook voor dat ik vanaf half maart niet meer in de winkels kom. Gelukkig heb ik een lieve vriend die dit op de rustige tijden wel doet. Zeker de eerste 10 weken ben ik nergens geweest, niet eens bij mijn moeder, en dat was wel moeilijk. Maar door de Lock down werd ik heel erg op mezelf toegewezen en zonder dat ik het eerst in de gaten had, is er een soort rust in me gekomen en kon ik ineens genieten van ons tuintje, van de vogels die ineens veel meer floten, maar vooral van de rust. Van het niet meer moeten van dingen. Mijn agenda was in één keer helemaal leeg. Alle afspraken die ik had, had ik allemaal geannuleerd en het enige dat ik deed, was een stukje wandelen. In het begin vond ik dat best wel angstig omdat ik niet te dicht bij de mensen wilde komen. Dus wandelingetjes gemaakt door de wijk en de drukte niet opgezocht. En voor de rest zat ik veel in de tuin want gelukkig waren de maanden maart, april en mei mooie maanden. Heerlijk gelezen, veel gepuzzeld en genoten van de rust. Dus ik kan niet anders zeggen dat de coronatijd mij erg goed gedaan heeft. Mijn geheugen laat me nog wel in de steek, dus ik weet niet meer precies het hoe en wat van de afgelopen tijd. Eigenlijk nam ik de dag zoals die kwam, en dat doe ik nog steeds!! Wel sta ik vroeg op en wandel nu elke dag een rondje van 30-45 minuten. Soms gaat dit lekker, en soms is het zwaar maar ben dan toch altijd weer blij dat ik het gedaan heb. En omdat ik vroeg loop, heb ik nog een lange dag. Dus ik probeer nu mijn agenda zo leeg mogelijk te houden en dat bevalt prima. Inmiddels ga ik wel weer naar mijn moeder, en zie ik ook weer wat meer mensen, maar alles op gepaste afstand.

Met mijn gezondheid gaat het nu eigenlijk goed, ik was in januari bij de longarts geweest en toen waren de bloedwaardes dusdanig hoog dat de arts over prednisolon begon. Nu heb ik dat in mijn beginperiode (30 jaar geleden) 5 jaar geslikt dus daar zat ik niet op te wachten. Dus afgesproken dat ik in april weer bloed zou prikken en dan besluiten hoe en wat. April werd begin juli en yeahhhhh mijn bloedwaardes waren gehalveerd, dus de sarcoïdose vindt rust blijkbaar lekker hihi. Dat is natuurlijk maar een aanname want ze weten nog steeds niet waarom het de ene keer wel actief is en de andere keer niet. Maar dat maakt mij niet uit, nu heb ik dit weer te pakken, en ik ga proberen om dit zo te houden!!!!

Mijn ziektewetperiode is ook inmiddels na twee jaar beëindigd en ik zit nu te wachten op het afkeuringstraject. Maar door de corona heeft het UWV geen tijd om mij te zien. Dat is dus nog even afwachten….