Balans…

Lange tijd heb ik gedacht dat ik altijd druk bezig moest zijn. Ik legde de lat hoog, niks was goed genoeg. Het kon altijd beter, sneller en mooier. In deze zoektocht naar perfectie raakte ik mezelf volledig kwijt. Als je dan ook nog ongevraagd een ziekte mee moet dragen wordt alles anders, moet alles anders…

Ik ben nu al een tijdje bezig om mijn leven opnieuw in te richten. Balans zoeken kost tijd en oude patronen los laten kost nog meer tijd. Mijn klachten leken te verbeteren, maar de eeuwig zeurende pijn, altijd en overal blijven lastig, maar ik sta er zeker anders in dan een jaar geleden.  Alles wat ik heb geleerd pas ik dagelijks toe, gezond eten, yoga en mindfullness oefeningen, helpen mij om sterker te worden. Jeroen zei laatst nog, klinkt gek maar je acceptatie van je ziekte heeft je alleen maar sterker gemaakt.

Toch voel ik me als chronisch zieke best wel eens eenzaam. Niet alles is meer vanzelfsprekend, een uurtje dansen, lees hip hop, of even een theetje doen, dingen die voor veel mensen normaal zijn en zorgen voor ontspanning kunnen mij soms teveel zijn….

De pijn, vermoeidheid, het gevoel alsof ik in een ander lichaam zit, kunnen me af en toe onzeker maken. Aan de buitenkant zie je vaak niets aan mij, als je mij ziet, zie je me vaak op mijn beste moment. De dagen, avonden, thuis, die ik nodig heb om weer op adem te komen, ziet niemand. Soms maakt me dat verdrietig, maar ondanks alles blijf ik positief en blijf ik geloven in mijn eigen kunnen, mijn eigenwaarde, door dicht bij mijzelf te blijven en goed naar mijn lichaam te luisteren.

Elke dag maak ik bewuste keuzes, zoals of of, in plaats van en en….Het geeft rust ruimte in mijn hoofd en tijd om mijzelf opnieuw te ontdekken. Kwetsbaar durven zijn en mijn grenzen blijven voelen, zijn nog steeds mijn grootste uitdagingen. Toch ben ik dankbaar voor waar ik nu sta en wat ik wel heb. Jeroen, die er altijd voor me is. Mijn dochter die haar droom leeft, haar lach, haar energie, die af en toe jaloersmakend zijn, maar ik geniet.

Mijn werk, waar ik me weer kan uitleven. Ik geniet van de doodgewone dingen, mijn kunst, een goed boek, een mooie serie met een goed glas wijn. Deze kleine genietmomentjes, geluksmomentjes, geven mij steeds vaker weer een glimlach op mijn gezicht….En ja ik heb nog steeds levenslust, ambitie en dromen. En mijn dromen blijf ik koesteren, wie weet komen ze ooit uit…..