Heimwee…

Ik heb heimwee naar hoe het was. Boosheid, woede en verdriet zijn gevoelens die mij in deze bizarre tijd steeds vaker van het padje brengen. Ik probeer grip te krijgen op die gevoelens diep in mij. Waar heb ik heimwee naar? Wat mis ik? Ik voel me lichamelijk best goed en ik heb het toch goed? Vragen, vele vragen gaan er door mijn hoofd. Ik mis het spontane leven in een soort van onbevangenheid, ik mis mijn vrijheid. Ik mis de glimlach op de gezichten van de mensen. Iedereen heeft dezelfde blik nu, de blik op oneindig. Niemand weet waar naar toe. Soms wil ik iedereen knuffelen, omhelzen, aanraken en fluisteren in hun oor, het komt goed. Maar ik twijfel, ik wankel, komt het wel goed? Ik verlies grip op mijn dagelijkse structuren, ritmes die juist zo belangrijk voor mij zijn, geestelijk en lichamelijk.

Ik heb heimwee naar die mooie tijd, die tijd die nu een herinnering is. Die herinnering koester ik en kijk ik heimelijk op terug. Ik wil hem bewaren, vasthouden, niet vergeten. Maar hoe bewaar je iets wat je allang kwijt bent of bent vergeten? Ik wil nieuwe herinneringen maken, ademen, gaan en staan waar ik wil. Ik wil groeien en bloeien. Ik wil dansen met jou, mijn vrienden tot in het diepst van de nacht. Ik heb heimwee naar de wereld voor corona. Ik weet dat ik in deze tijd voorzichtig moet zijn, goed voor mijzelf moet zorgen, maar ik ben niet bang. IK ben banger voor de wereld om mij heen. De wereld verandert.

In plaats van vooruit gaan we steeds verder achteruit….De wereld verhardt, verloederd en maakt mij verdrietig. Zoveel meningen, zoveel waarheden. Ik weet niet meer wie of wat ik moet geloven. Dit is niet mijn wereld gaat er telkens door mijn hoofd. Steeds vaker trek in me terug in mijn eigen wereld, de magische wereld van de verbeelding. Het grote witte vlak, die ik vul met kleuren of met woorden. Mijn uitlaadklep, mijn kunst. In mijn creatieve bubbel vergeet ik voor heel even mijn heimwee en de kille wereld om mij heen….

Lieve groet Marleen