Voor jezelf kiezen is niet egoïstisch

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven…

We zitten in een hele gekke tijd, corona, s ’werelds grootste pandemie houdt ons in de greep.

Bizarre tijden, als ik dit ooit teruglees hoop ik dat alles weer normaal is. Wat kijk ik daar naar uit.

Gelukkig loopt hier alles lekker door, thuis, op ons werk en voor Fleur op school. Zij zit in haar eindexamen jaar en mag gelukkig, als een van de weinigen ‘gewoon’ naar school.

Ondanks de pijn die ik dagelijks voel, ben ik op dit moment gelukkig. Steeds beter durf ik te kiezen voor mijzelf. De zin uit mijn vorige blog: dromen moet je blijven koesteren, misschien komen ze wel uit, lijken steeds dichterbij te komen. Mijn kunst krijgt een steeds grotere plek in mijn leven en dat doet me goed. Ik heb tijdens mijn ‘helende’ reis terug gevonden wat ik kwijt was en dat ik is wat kunst met mij doet. Misschien sta ik er nu meer open voor, ik weet niet wat het is, maar er gebeuren zoveel leuke dingen. Ik word er af en toe verlegen van.

Tuurlijk zitten er dagen tussen dat ik denk, K..lijf, waarom moet je het mij zo moeilijk maken. Maar ik weet inmiddels hoe meer verzet ik bied, des te harder ik alles terug krijg. Niet doen dus.

En af en toe een goed gesprek met de huisarts is dan zo fijn. Ik laat je niet los, zegt ze, als je me nodig hebt ben ik er voor je. Blijf luisteren naar de signalen van je lichaam, je doet het supergoed. IK ben trots op jou… Met deze lieve woorden kan ik weer even vooruit. Klinkt gek, maar soms heb ik die bevestiging van haar nog zo nodig.

Terugvallen in oude gewoontes is zo makkelijk. Die gedachte alleen al, maakt me bang.

Afgelopen weekend had ik een dip, maar ik liet het gewoon maar gebeuren. Ik zoek de stilte op, ik ben dan graag alleen en slaap veel. En het is altijd ergens goed voor.

De volgende dag, voelde ik gelukkig verschil. Even kiezen voor mijzelf, oftewel ME-TIME, vond ik eerder zo egoïstisch. Nu kan ik dat, laat ik de boel de boel, zonder mij hierover schuldig te voelen. Jeroen en Fleur pakken de dingen op, die ik er dan even niet bij kan hebben. En zo vinden we samen onze weg.

Ik zeg weleens, met mij samen leven is niet altijd makkelijk. Dan lachen ze heel hard en zingen samen in koor: een ding is zeker, het is nooit saai met jou!!!! Nee, dat klopt en met die zin toveren ze een glimlach op mijn gezicht. Ohh wat hou ik van die twee….

Ik mag zijn wie ik ben en dat geeft zoveel rust….