To do or not to do… dutten op je bruiloft

‘Maar ga je dat ook doen?’
Vragend keek ik Roy aan. Ik wist het antwoord al en hij wist dat ik dat wist.
‘Nee, dat lukt toch niet, want daar heb ik dan de rust in mijn hoofd niet voor,’ luidde het verwachte antwoord.

Met mijn dochter en schoonzoon, onze ceremoniemeesters, hadden we de dagplanning voor onze bruiloft doorgenomen.
We merken vaak dat mensen vergeten dat Roy tussen de middag even gaat liggen en dat zo min mogelijk overslaat. Roy heeft de neiging om daar niets over te zeggen als mensen (toch weer) om 1 uur af willen spreken. Als tegenreactie probeer ik fanatiek dat middagdutje te bewaken. Tja, iets met een gulden middenweg…
Onze ceremoniemeesters hadden er wel aan gedacht en we maakten zelfs een tijdschema waarin dat dutje opgenomen was.
So far, so good.

Tot ik me de dagen herinnerde dat er bijzondere afspraken stonden of er een strakke planning was. Dagen waarop je in je hoofd domweg niet de rust kunt vinden om even plat te gaan.
Onze trouwdag leek me precies zo’n dag. Op een geweldig leuke manier weliswaar, maar toch…
We schrapten het middagdutje – plus de vraag waar dat dutje dan plaats zou moeten vinden – uit de planning.
Wat we wel deden, was een paar rustmomenten inplannen, met het voornemen ons daar beslist aan te houden.

Wat ik als erg prettig ervaren had op de bruiloft van mijn dochter was het feit alles op dezelfde locatie plaatsvond. Geen (gestrest) heen-en-weergereis naar stadhuis, kerk, restaurant of feestzaal.
Ideaal! Zo’n locatie wilden wij ook.
Als (model)treinliefhebbers kwamen we bijna spelenderwijs op het idee om Museum Buurtspoorweg Haaksbergen eens te polsen wat zij voor ons konden betekenen. We wisten dat het museum in Haaksbergen geen officiële trouwlocatie is, maar ook dat het eindstation van de voormalige zoutlijn in Boekelo ligt. Boekelo valt onder gemeente Enschede en in Enschede mag elke locatie die aan de gestelde voorwaarden voldoet trouwlocatie zijn.
Het museum reageerde enthousiast en we wisten: dit is onze trouwlocatie!
We hebben er geen moment spijt van gehad.
Wat een geweldige locatie en wat een inzet van Ann Kollen en alle vrijwilligers. Niets was te gek of te veel moeite.
We mochten zelfs de locomotief kiezen die onze trein zou trekken. Het werd de Kikker, de oudste nog rijdende Nederlandse stoomloc. Welke rijtuigen wilden we meehebben? Rustmomenten? O, dan gaan jullie gewoon weer in de trein zitten, die blijft toch aan het perron staan.

Na de fotoshoot, terwijl de daggasten binnendruppelden, zaten wij dus heerlijk rustig met onze lunch en een kopje koffie in het rijtuig (gordijnen dicht, zodat de gasten ons niet te vroeg ontdekten). Even de ogen dicht, een paar minuten maar. Het volstond voor zo’n prachtige dag als deze.
Hetzelfde na het diner. Even zitten, even bijpraten, kopje koffie, even de ogen weer dicht, even helemaal niets. Zo konden we de rest van de avond weer stralen en genieten van alle lieve mensen om ons heen.
Door onszelf het gehaast van de ene naar de andere locatie te besparen (op de stoomtreinritten na, maar die bleken door de goede planning en de comfortabele, prachtige gerestaureerde restauratiewagon juist alleen maar leuk en ontspannend te zijn) en twee duidelijke rustmomenten te plannen en die dan ook te nemen, hebben we uitbundig kunnen genieten van onze trouwdag, die bekroond werd door de geboorte van onze prachtige kleinzoon Daley, want ja… uiteindelijk is niet alles te plannen.

Liefs,
Simone