Blijven leren

Zoals iedereen inmiddels wel weet ben ik een persoon die zich het lekkerste voelt bij koud weer. Hoe kouder hoe beter. Dat anderen dan erg veel pijn hebben is natuurlijk ontzettend vervelend en dat spijt me enorm.

Maar heb ik zelf dan geen pijn? Ik schreef vorig jaar over de staalkabels in mijn benen. Een lieve mede patiënt heeft geduldig, rekening houdend met mijn slechte geheugen uitgelegd dat sarco niet alleen iets is voor de longen. Ik werd actiever en de spieren kwamen in opstand, dacht ik toen.

Nu is het ook weer lekker fris (lees: koud) buiten. Was ik dat nou echt vergeten? Mijn polsen en vingers doen weer erg zeer. Arthrose heb ik, ook in de heupen. Dat voel ik nu erg duidelijk. Al een paar maanden geen last meer van gehad.

De mede patiënt durf ik niet om uitleg te vragen. Ik weet nu al wat ze gaat zeggen: de sarco zorgt ervoor dat alles meer zeer doet bij kou. Dat begin ik nu dan toch eindelijk te snappen na een paar jaar. Ik weet het, ik ben super traag van begrip.

Maar dan komt het volgende in mij op: waarom doen de longen het dan nu beter en de gewrichten niet? Die hebben er duidelijk moeite mee.

Gelukkig heb ik goede medicijnen om daar mee om te gaan en een echt goede verkoelende gel die ik er op kan smeren als de plek rood en dik wordt en gaat gloeien.

Voor mijn rechterpols heb ik al sinds jaren een brace voor als het echt niet goed gaat.

Het heeft een tijd geduurd, maar ik zie in dat ik nog steeds moet blijven leren wat er allemaal in dit sarco lijf gebeurd.

En ik ben super blij met onze groep op facebook, waar je elkaar vragen kunt stellen, elkaar kunt steunen en helpen. Soms is het me allemaal even teveel, wil ik stoppen met de groep, maar ik blijf toch. Het steunt me en geeft me een goed gevoel.