Daar gaan we weer

Ooit eens, heel lang geleden, had ik slechts één specialist in mijn leven. Dat was de neuroloog waar ik terecht kwam omdat ik last had van de rug. Er bleek een hernia te zitten, 3 operatie’s zijn we verder en nummer 4 opereren ze niet. Wordt door dry needling peut, krullenbol, stabiel gehouden.

Ooit eens dacht ik dat bij die ene specialist zou blijven. Inmiddels heb ik er bijna een dagtaak aan om alle dames en heren specialisten en peuten aan het werk te houden.

Na de neuroloog kwam de MDL arts. Mijn middenrif was gevoelig en voor mijn gevoel bleef het eten daar ook vast zitten. Gevoelig, maar erger was de geur en de smaak. Het was net of ik mijn eigen ontlasting rook. Ik zal niet zeggen wat ik proefde. Wel nam ik mijn toevlucht tot verfrissende smintjes met eucalyptus smaak.
De MDL wou weten wat er mis was en ik kreeg mijn 1e endoscopie. Als een ware marteling heb ik dat ervaren. Slangetje door je mond, inslikken. Inslikken? Braakneigingen krijg je ervan en het doet nog zeer ook. Verdoving was er toen niet gegeven.

Met 4 man hebben ze me vastgehouden tot dat slangetje goed zat, zijn werk had gedaan en de dames en heren om me heen het resultaat hadden gezien en dat slangetje eindelijk weg mocht. Dit soort dingen vergeet je nooit meer.
De 2e keer dat ik dat onderzoek weer moest ondergaan, paar jaar later, was er wel verdoving. Het werkte alleen niet helemaal goed. Bij de 3e keer heb ik gevraagd om een roesje, die marteling wou ik niet nog een keer meemaken.
Ze waren toen van plan mijn spijsverteringskanaal van boven naar onder en van onder naar boven te bekijken, dus gaven ze me graag een roesje. Eerst de bovenkant, bed omdraaien en dan de andere kant zeiden ze toen ik wakker werd. Niks van gemerkt. Kan dus wel goed gaan.

Dan komt de sarco. Ineens heb je geen 2 specialisten meer, maar longarts, dermatoloog, oogarts internist, MDL, gynaecoloog. Weet ik veel, ik heb 3 kwartetten aan artsen compleet. Soms hoef je niet meer terug te komen en heb je er 11. Laatste kwartet is niet meer compleet.

Mijn MDL heb ik voor het eerst in 2020 weer gezien. Ging niet om het middenrif, maar een ander maag en darm problemen. Dat hebben we samen kunnen oplossen en ik dacht toch écht dat ik definitief van hem af was.
Tuurlijk niet, mijn middenrif is weer bezig. De huisarts vertelde me dat de vorige keer met het middenrif in 2010 was, tijdje geleden dus. Verwijst hij me weer naar de MDL, want dit probleem is nu dus weer nieuw. Of ik een voorkeur heb? Ja, doe maar Zevenaar, dan vang ik 3 vliegen in 1 klap: conditie training op de fiets, arts en bij de Jumbo een welverdiende pizza halen. Huisarts moest lachen.

Thuis ligt inmiddels de verwijzing voor de MDL en dan krijg ik een mailtje met een video en voorlichting voor een onderzoek dat ze met me willen doen.

Video werkt niet op mobiel of tablet, dus toen manlief ging douchen op zijn pc gekeken. SHIPS, daar zit ik niet op te wachten. Uitleg en video over endoscopie. Help! Vragenlijst erbij of ik de video begrepen heb, of alles duidelijk is, of ik ergens allergisch voor ben.

Uitleg dat ik nuchter moet komen, kalmeringsmiddelen krijg, 24 uur na het onderzoek geen alcohol mag drinken (Grolsch Radler 0.0 Citroen is echt heel erg lekker) en dat ik niet aan het verkeer mag deelnemen. Niks niet conditietraining dus, manlief mag me brengen en later ook weer ophalen.

De komende 4 weken zie ik de neuroloog, oogarts, longarts en ik mag ervan uitgaan dat de MDL ook niet al te lang op zich laat wachten.

Er zijn 3 dingen die ik echt vreselijk vind, omdat het zwaar is: longfunctietest, 6MWT en deze komende endoscopie.
Terwijl ik dit schrijf en een lichte paniek voel aankomen, hoor ik vanuit de hemel de lieve stem van mijn vader zeggen: “Theetje, maak je niet zo druk. Er staat op de verwijzing dat ze je binnen 70 dagen moeten oproepen. Ga je rustig ontspannen anders ben je tegen die tijd rijp voor een enkele reis gekkenhuis in Wolfheze.”

Dan denk ik: “Tja, goed punt pa. Zaterdag is het goed fietsweer, maar ik heb dan wel een sjaal nodig en die is vorige week per ongeluk mee verhuisd met dochterlief naar Wageningen. Ik loop zo wel “even” naar de Hema om een nieuwe te halen. Dank je, mijn paniek is weg en ik ga frisse neus halen en we zien tegen die tijd wel wat er gebeurd.”