Dag 2021

Wat een jaar is het geweest, een roerig jaar met veel emoties en verdriet maar ook met mooie dingen. Het verdriet krijgt langzamerhand zijn plaats en de ergste pijn slijt weg.

Hoe kijk ik terug op dit jaar? Dat is afwisselend, net hoe ik me voel. Heb ik een mindere dag, denk ik aan dit jaar als een rot jaar (netjes gezegd) en voel ik me goed dan denk ik aan wat ik zelf heb bereikt en naar de doelen die ik mezelf heb gesteld.

Nog steeds heb ik als hoofddoel om een keer op de fiets naar zoon en schoondochter te gaan, is een 24,5 kilometer en daar train ik voor. De verbouwing van de slaapkamers boven is bijna klaar, dus dan kan ik er heen en een nachtje blijven slapen.

Dat ligt in de planning voor het voorjaar, als het weer het toelaat en het nog niet al te warm is. Ik heb er wel zin in. Op mijn dooie gemakje daarheen fietsen zal meer dan 2 uur zijn, ik ben geen racemonster.

Voor de rest moet ik wel toegeven dat ik toch iets minder kan dan ik zou willen. De fijne motoriek en ik zijn nog nooit een goede combinatie geweest. De grove motoriek en ik passen wel goed bij elkaar.

Helaas merk ik dat vooral mijn handen steeds moeilijker iets kunnen doen. Een pen vastpakken, een piepklein dopje op een kleine tube zalf terug draaien wordt steeds lastiger.

De arthrose leeft zich goed uit bij vooral mijn handen en voeten. De voeten zijn stijf en daar heb ik extra oefeningen voor bij mijn lieve peut. Dat is een balans oefeningen op een kapot kussen (die biedt minder ondersteuning dan de 2 kussens die er nieuw uitzien).

Dan sta ik op dat kussen, kijk mezelf in de ogen met een grote spiegel (recht vooruit kijken en rechtop staan) en doe dan step oefeningen. Is een leuke oefening om te doen en de ene keer gaat het goed, de andere keer niet.

Maar voor de voeten is het wel goed, of de balans die dag goed is of niet. Dat ik rechtop moet staan, is omdat de balans dan beter is en als ik naar de voeten kijk hoe ik ze neerzet, sta ik niet goed rechtop. Ze is een schat die peut van me.

Deze week geen fysio, maar wel zelf oefeningen voor de voeten doen en natuurlijk fietsen. Voor de rest veel lezen en slapen, want op de een of andere manier ben ik doodmoe.

Ik verheug me dan ook altijd op 6 januari: Sinterklaas, Kerst, jaarwisseling en mijn verjaardag op 5 januari zijn dan achter de rug. Klaar met feesten en steeds bezoek krijgen of ergens heen gaan.

Volgende week ben ik dus jarig, word ik 60 jaar. Het leuke is dat mijn zoon in november 30 is geworden, mijn dochter is nog 20 (eind maart wordt ze 21) en hebben wij alledrie een mooi rond getal. Vind ik wel leuk, bijzonder zelfs.

Mijn goede voornemen voor volgend jaar is net als elk niet jaar: geen goede voornemens. Klaar. Ik ga door met wat ik doe, blijf dingen doen die me lukken en wat me niet lukt, is dan jammer. Ik ga niet zitten simmen, daar hou ik niet van.

Ouderdom komt met gebreken zeggen ze altijd. Ik vind 60 nog lang niet oud, 80+ is pas oud en zover ben ik nog niet. De gebreken zijn er, je leert er mee leven en gaat door en dat blijf ik dus ook het nieuwe jaar doen, “vooral doorgaan” zoals Berry Stevens altijd zei bij de PlayBackshow van Henny Huisman.

Ik wil iedereen een gezellige en veilige jaarwisseling wensen en maak er volgend jaar iets moois van. Ga ik ook doen heb ik mezelf beloofd.