Geen ja, geen nee

Mijn lijf en mijn hoofd zijn het weer eens niet eens met elkaar. Mijn lijf zegt bij alles wat ik wil een duidelijke NEE. Mijn hoofd zegt een duidelijk JA.

Vol goede moed bij de nieuwe fysio bezig met intake en ademhalingsoefeningen. Ik verheug me op het moment dat ik weer in de sportzaal bezig mag en weer kan trainen. Ik mis het dat ik nu een week niet heb getraind. En volgende week dus ook niet, maar daarna weer wel, twee keer per week. Mijn hoofd en mijn hart verheugen zich erop.

Mijn lijf laat weten dat ik niks mag. Als ik loop, trekt het dusdanig in mijn rechterbeen dat ik dreig om te vallen. Lopen lukt op dit moment dus niet echt goed, ik zak tijdens de boodschappen letterlijk door de benen en kan nog net door manlief worden opgevangen.

Ga ik liggen om mijn lijf rust te geven, zegt het weer NEE. Niks slapen, gewoon draaien en woelen. En draaien? Dat gaat niet, omdat het rechterbeen en heup erg zeer doen.

Dan weer op de rug liggen en proberen te slapen, lukt op de bank ook altijd goed. In bed niet, dan ben ik een zij-slaper. Goed, dan proberen iets anders te doen, zitten. Gaat net, maar dat vindt de rug (hernia) dan weer niet fijn.

En dan? Wat doen we dan? De fiets in de auto laden, in Zevenaar boodschappen doen en naar dry needling gaan en met volle fietstassen weer naar huis fietsen in een half uur. Been en lijf vonden dat goed. Daarna nog een half uur met de hond gelopen. Ging ook goed. Dat was donderdag. Nu is het zaterdag en mag ik niks meer.

En wat doe ik dus vandaag? Ik ga, eigenwijs als ik ben, toch boodschappen doen met manlief in de bus en vandaag ook lekker naar oom om zijn verjaardag te vieren. Pijnstillers nemen en niet zeuren.

Vandaag gaat voor mij de JA voor, je wilt en je gaat ervoor.

Morgen mag mijn lijf NEE zeggen, dan doe ik niks.