Ken je dat gevoel? Dat je een auto ongeluk hebt…
Na een periode met veel wind en regen buiten waardoor ik binnen heb gezeten en het fietsen heb gemist, kon ik vandaag eindelijk weer eens een echte afstand fietsen in plaats van de 200 meters hier in het dorp.
De weersvoorspelling voor vandaag zou voor mij erg goed zijn zag ik gisteravond terwijl ik moe op de bank zat. Droog, zon, helder, koud, ik kreeg ineens erg veel energie. Ik verheugde me er al op.
Fietsen gaat makkelijker als je een doel hebt, dus besloot ik om naar de poelier en de Aldi te gaan, kipfilet halen en vanavond een lekker nasigerecht maken daarmee.
De poelier gaat om 8.30 open en ik was om 7 uur al wakker, dus moest ik even wachten en nog een keer de weer app bestuderen, het blijft echt goed.
Om 8 uur de fietstassen gevuld met wat er in de glasbak mag, handschoenen aan, fles water in het fietsmandje en gaan met die banaan.
Het fietsen ging beter dan anders, mijn voeten waren niet zo stijf als normaal, omdat ik weer een nieuwe oefening heb gekregen van mijn peut. Soepel ging dat nu, zal ik haar dinsdag weer voor bedanken.
De boodschappen waren snel gedaan en blij fiets ik weer naar huis. Dat viel me toch wel een beetje tegen. Ik dacht dat dat net zo als anders lekker zo gaan. Eventjes vergeten dat ik al een hele tijd niet meer heb gefietst door dat rot weer.
En als je niet actief bezig bent, doet dat wat met de conditie. Oh ja, was ik dus eventjes vergeten. De tijd gaat nu komen dat ik weer vaker wat kilometers weg kan trappen qua weer, dus die conditie gaat wel weer goed komen.
Wat ook zo fijn is als je in de ochtend op zaterdag zo vroeg bent, er is bijna geen verkeer, in de winkels ben je min of meer de enige klant per gangpad en ben je veel sneller klaar met alles.
Intussen zit ik op de bank, glas cappuccino voor mijn neus, helemaal happy te wezen dat ik het toch maar weer even heb gedaan. Nu kan ik nagenieten en ben zeker ook trots op me dat het weer gelukt is en heb mezelf een schouderklopje gegeven.