Kracht en energie

De temperaturen dalen, het is niet meer zo warm dat ik niks meer kan. Dat betekent dat ik meer kan doen en het ook probeer te doen.

De luchtvochtigheid kan een beetje roet in het eten gooien, want als ik het Spaans benauwd heb, mijn longen een vrolijk deuntje fluiten bij het ademen, weet ik dat ik het erg rustig aan moet doen.

Is de luchtvochtigheid zo rond de 50-70%, heb ik er geen problemen mee, boven de 80 wel, dan fluit ik als een mooie dwarsfluit, zei een van mijn peuten een keer lachend. Hij kent me al 13 jaar en kan zulke opmerkingen wel maken.

Omdat ik in het voorjaar veel heb meegemaakt en mijn longfunctietest niet helemaal was zoals mijn longarts en ik het zouden willen, mag ik over 2 weken in de herkansing.

Dat betekent dat ik ook weer een longfoto moet laten maken. Dat kan hier in Zevenaar. Combineer ik met dry needling en heb dan meteen voor mijn conditie een flink stuk te fietsen. Zeg maar zo’n 15 kilometer.

Aankomende maandag heb ik dry needling en dan 3 kwartier de tijd om daarvandaan naar het ziekenhuis te fietsen voor de longfoto. De afstand leg ik in 10 minuten af, dus vermaak ik me wel met een koffie en een boek op mijn mobiel.

Gewoon het idee, dat ik nu naar buiten kijk, zie hoe het weer nu is en het maandag ook zo zal zijn, geeft me de energie en kracht. Ik zit me er nu al op te verheugen dat ik dat doen kan en mag.

Het zal wel pittig worden dat fietsen, het is een stadsfiets van wijlen mijn lieve schoonmama. Fiets is altijd goed onderhouden, maar kan het niet aan wat ik er mee doe.

Hij is niet geschikt voor afstanden te fietsen en dan nog eens op terugweg naar huis een 10 tot 15 kilo aan boodschappen mee te nemen. De naaf van de versnelling is kapot, kan een nieuwe komen, maar die naaf kan pas september 2022 geleverd worden.

Intussen ben ik aan het rondkijken naar een toerfiets met lage instap. Een toerfiets kan de afstanden en het extra gewicht wél aan. Een 2e hands ben ik naar op zoek, een gloednieuwe vragen ze de hoofdprijs voor. Ben wel aan het sparen daarvoor.

En nee, ik wil géén e-bike. Zolang ik nog zelf kan fietsen op eigen kracht, geeft me dat een trots gevoel. Ik kan het nog steeds en mijn conditie wordt ook steeds beter. E-bike kan wel als ik oud ben, ben pas 59 jaar jong.

Ik heb me dus voorgenomen wel die afstanden te blijven fietsen, maar de fiets niet meer zo zwaar te beladen dat ik me suf moet trappen voordat ik met de tong op de knie weer thuis aankom.

Maandag zal ik de fiets niet zwaarder maken dan 2 pizza’s en een groot pak papieren zakdoekjes voor manlief die snip verkouden is.

Gewoon het idee dat ik maandag met dit lekkere weer, die mooie temperatuur weer mag fietsen, geeft me ontzettend veel kracht.

Wel heb ik manlief moeten beloven om schoenen en een jas aan te doen, hij vindt 11⁰ om 8 uur in de morgen toch net iets te koud om zonder jas en met teenslippers te gaan fietsen. Ga ik doen, als ik maar mag en het weer inderdaad zo gaat worden als mijn weer app voorspeld.

Natuurlijk ga ik wel rustig doen in het weekend, anders red ik het niet maandag. Ik ga straks gewoon een klein rondje fietsen, de zon schijnt.