Leeg hoofd

Na een relatief rustige dag met alleen fysio werd ik energiek wakker om 7:15. De winkels gaan om 8 uur open, en zaterdag is het lekker rustig omdat de meeste mensen dan uitslapen. Boodschappen gedaan voor schoonmama, gezellig met haar zitten praten en haar veel plezier gewenst voor de verjaardag waar ze die middag voor opgehaald zou worden.

Vervolgens heb ik de boodschappen voor ons zelf gehaald. Heel simpel en toch ontzettend lekker: een blik bruine bonen en een blik kapucijners met knapperig gebakken spekdobbelsteentjes. Niks om moe van te worden dus.

En tóch.. gaat het mis. Terwijl ik een leuke fietsroute bekijk om vanmiddag te gaan fietsen, voel ik alle energie ineens wegvloeien. Het is 22,5⁰, maar ik heb kippenvel op mijn armen en dus stommel ik naar boven om een vest te pakken. Manlief zit ook met een vest, de zijne is fleece en dus erg warm. Ik heb een dun vest wat voor mij voldoende is.

Mijn dochter zit in een topje met blote navel en zonder mouwen. Dat is normaal altijd mijn ding, ik heb het altijd warm. Nu dus niet.

Buiten regent het maar het is gelukkig niet meer zo benauwd als gisteren. Ademhalen doet wel zeer, maar het is draaglijk.

Dat fietstochtje wordt dus niks meer omdat het regent. Dit keer ben ik niet teleurgesteld, ik zie de regen, heb het koud, voel overal watten in mijn lijf. Ik snak naar een warm bad maar helaas hebben we geen bad.

Wat wel fijn is, het is geen zomer, het is herfst. Dat betekent dat wij ons wat vaker (man en dochter ook) niet lekker voelen en behoefte hebben aan soep. De herfstvoorraad in de kast is weer aangevuld. Zo’n blik soep is een uitkomst, zowel in gevallen van ‘niet lekker in je vel zitten’ als bij onverwachte eters. Tevreden zag ik het in de kast staan met het gevoel dat we er weer even tegenaan kunnen.

Koud, herfst, soep.. daar worden we vaak blij van. Dat betekent dat we langzamerhand weer naar de winter gaan. Winter, kou, sfeer en hopelijk een flink pak sneeuw eind december.

De guirlandes met lichtjes in de gang zijn we vergeten op te ruimen, maar als we ons zo voelen als nu, dan geeft het een warm gevoel van binnen als ik hem in de avond aan doe. Warm, lekker, Kerst komt eraan.

Allemaal heel warrig geschreven volgens mij, maar ik kan er niks aan doen. Zo voel ik me op dit moment. Een gevoel van doodmoe zijn en willen slapen terwijl het lijf loeihard roept dat het niet moe is, alleen in de bovenkamer zit die vermoeidheid. Zeg maar gerust dat het hoofd leeg is.

Gelukkig is het weekend, trek ik na het avondeten lekker een warme joggingbroek en trui aan. Televisie aan met onze favoriete muziekprogramma. Hapje en drankje erbij. Niks doen, bijkomen van weet-ik-veel.