Ga naar hoofdinhoud

Levensgevaarlijk

Als je jezelf hebt terug gevonden na alle ellende van dit jaar en je moeder ook nog eens gezien hebt voor het eerst in ruim 18,5 jaar, krijg je het gevoel dat je niks meer kan gebeuren.

Dan krijg je ook nog eens bericht van het team van André Rieu dat je een vrijkaartje krijgt voor zijn bioscoop concert. Dat kaartje is een bedankje omdat ik vorig jaar op facebook werd aangesproken door iemand die zich voordeed als zijn Rieu zelf.

Daar trap ik als echt Rieu fan natuurlijk niet in: hij zou me nooit een pb sturen met vragen als: “hoe oud ben je, ben je singel, wat is je haarkleur en ben je man of vrouw?”. Dit profiel heb ik doorgegeven aan het team van Rieu met de melding dat iemand zich voordeed als de Maestro himself.

Als snel kreeg ik een bedankje met de belofte dat zodra er een bioscoop concert zou komen, ik er heen mocht en dat er kaartjes zouden liggen in de bij ons in de buurt zijnde VUE in Doetinchem.
Van een dergelijke belofte word ik blij, het geeft me vleugels en vooral energie. Ik besluit rustig aan te doen tegen dat het concert zal komen, zodat ik het kan volhouden.

Voor de rest ga ik door met de normale dingen, met name mezelf verplichten 2x per week een flink stuk te fietsen omdat ik 3 weken geen fysio heb en ik qua conditie niet terug naar af wil. Beter of in elk geval stabiel, dat wil ik blijven.

Mijn lijf vind dat het beter gaat, ik heb minder pijn. De rug gaat ook steeds beter, volgens de peuten komt dat omdat ik nu een rokzadel heb, dat dwingt me op de fiets rechtop te zitten in plaats van voorover gebogen.

Als zelfs mijn gezin merkt dat ik dat ik rechtop sta en loop, verbaasd me dat. Doe ik dat écht? Hoe kan dat dan? Ik loop met mijn lengte toch altijd voorover gebogen? Doet mijn rug ook goed, minder last en minder pijn.

Dit gevoel geeft me nóg meer energie en kracht. Ik wil nog meer kunnen. In de sarco groep heb ik een lief klein broertje E, hij steunt me dit jaar in alle voor en tegen spoed. E ziet het gevaar van vleugels en energie en trapt dus regelmatig op de rem. Vind ik niet altijd even leuk, juist omdat ik me dan goed voel en iets wil doen.
Tuurlijk moet ik E gelijk geven, er zit toch minder kracht en energie in mijn lijf dan ik dacht. Toch vaker naar hem luisteren.

Hij is ook de eerste die weet dat ik een datum en tijd heb gekregen wanneer het bioscoop concert van Rieu komt. Er wordt me gezegd rustig aan te doen zodat ik het kan volhouden tijdens het concert.
Dit keer dringt het echt wel tot me door, Rieu staat boven alles en daar wil ik bij zijn. Deze week is het dan zover, het concert waar ik al maanden naar uitkijk.

Mijn planning heb ik daarop aangepast. Maandag en vandaag gefietst en rest van de dag niet veel gedaan om krachten te sparen voor het concert dat zaterdag om 19.00 uur begint en om 22.30 eindigt.
De dagen erna zullen pittig zijn, maar dat heb ik er wel voor over. We zijn aan het sparen om een keer zijn concert live in Maastricht bij te wonen, inclusief hotelletje. Voorlopig ben ik al blij met een bioscoop concert, is toch anders dan op tv of dvd.

Vandaag heb ik nog gefietst met een fiets die 15kg zwaarder was dan normaal omdat ik twee XXXL flessen vloeibare wasmiddel in de 2 fietstassen had zitten. Ik kwam thuis, energiek, niet buiten adem, wel beetje moe maar zeker voldaan dat het me gelukt was.

Morgen doe ik niks meer dan rusten. Dochterlief had het idee om dan Chinees te halen, daar doen we altijd 2 dagen mee, zodat we de dag van het concert het eten alleen hoeven op te bakken in plaats van echt te koken.
Maar nu moet ik dus rust nemen, ik voel me zo sterk en energiek zoals ik nog nooit ben geweest. Dat is het gevaarlijke, de energie die ik nu heb. Niks doen, rusten was ik mee bekend na jarenlang op bed te hebben gelegen.
Maar ik weet nu waar ik het voor doe: de Maestro himself. Ik wil zaterdagavond genieten van een avond muziek. Op de plaats rust, Theetje. Even doorbijten, je kunt het en je gaat genieten zaterdag.

Zekerheidshalve heb ik dochterlief gevraagd mijn fietssleutel tot zondag voor me te verstoppen. Ik heb geen idee waar ze hem heeft neer gelegd…

Rusten is belangrijk, doorgaan op dit moment even levensgevaarlijk. Stel dat ik zaterdag een beruchte sarco dag zou krijgen… Pssst, stil zijn meisje, je kunt het. Rieu treedt weer op.

Back To Top