Marathon

Zoals ik me nu voel, heb ik de marathon van New York gelopen.Natuurlijk heb ik die niet gelopen, ik mag al blij zijn als ik 1,5 km kan lopen. Een marathon gaat het dus niet worden.

Op de een of andere manier ben ik dus ergens over mijn grenzen heen gegaan.

Dat ik deze week extra dingen heb gedaan, dat weet ik: dagje Welness en twee keer trainen. Na de training heb ik rust genomen. Eigenlijk elke dag deze week. Dinsdagmiddag, woensdag hele dag, donderdagmiddag en vrijdag de hele dag.

Vandaag dus ook weer een rustdag.

Echt veel hoef ik niet te doen: de wasmachine kan zelf ook wel draaien en dochterlief kan de boel wel ophangen of vouwen (doet ze trouwens netter en beter dan ikzelf).

Ook helpt ze me vanmiddag met groenten snijden: 3 paprika’s, pond ui en wat knoflook. Vlees heb ik door de slager al laten snijden, hij heeft betere messen dan ik. Goulashsoep ga ik maken, zachtjes laten pruttelen en wie in de keuken komt mag even roeren.

Het gekke van het marathon gevoel is, dat ik dus extreem moe ben, maar de moeilijkste puzzels ineens kan oplossen terwijl dat anders niet zo goed lukt. Dat schijnt te maken te hebben dat je dan anders denkt, zegt dochterlief. Als je niet moe bent, denk je anders dan wanneer je wel moe bent.

Ik vind het prima. Ik ben moe en ga vandaag en morgen gewoon lekker bankhangen, tablet bij de hand om te lezen (zal wel niet lukken), spelletje te doen of weg te leggen en de ogen dicht te doen. Zelfs deze blog is me eigenlijk nog teveel, maar is me toch gelukt.