Rood

Vandaag is rood, de kleur van mijn handen. Vandaag is rood, wat niet rood hoort te zijn. 

Ik kan er maar beter om lachen, het is gewoon niet anders. Begin januari weer de 3 maandelijkse bloedprikken controle gehad, alles was goed, geen ontstekingswaarden.

We zijn nu een paar weken verder en ik weet 100% zeker dat als er nu geprikt zou worden, de ontstekingswaarden torenhoog zouden zijn. Ik zag het al aankomen dat het weer ging gebeuren.

Als ik in de keuken bezig ben met ui snijden en ik merk dat een van mijn vingers een brandend gevoel heeft terwijl er niks te zien is, weet ik dat er ergens een klein schaafplekje danwel een piepklein en onzichtbaar sneetje zit.
Als dan binnen een paar dagen het schrijnende plekje rood begint te worden, weet ik het zeker: de ontstekingswaarden in mijn lijf zijn weer gestegen.

En als je dan meerdere aandoeningen hebt (arthrose, sarco en LS) is het niet de vraag welke er bezig is in mijn lijf. Dit trio is heel consequent en doet altijd alles samen.

De arthrose merk ik omdat mijn knokkels rood worden, mijn rechter heup en schouder zeuren. De LS merk ik, omdat de intieme zone brandt en schrijnend aanvoelt (zeg maar dat het er dan uitziet als luieruitslag bij een baby). De sarco merk ik als ik weer extreem moe ben, geen energie heb, mijn longen een vrolijke fluitsignaal geven en er een Mack op de borst staat (een grote truck voor degenen die deze uitdrukking van mij nog niet kennen).

De plek op de vinger was dus rood aan het worden en nu na ruim 2 weken, merk ik dat er geen vocht meer uitkomt, het begint langzamerhand te genezen. Ik denk dat er over 2½ week niks meer van te zien is.

In de handen merk ik als de arthrose bezig is, dat ik geen kracht meer heb. Probeer eens een dopje op een kleine tube zalf terug te draaien. Kan ik zo 10 minuten mee bezig zijn. Zit scheef, wil er niet op, geen controle dus. Ik krijg het wel voor elkaar.

Om hulp vragen doe ik niet vaak, wil toch zoveel mogelijk alles nog zelf kunnen doen. Voor potten die ik moet openmaken, heb ik een handige wipper in la liggen, die zet je onder de deksel van de pot, wipt het omhoog en de pot kan open gedraaid worden. Handig ding.

Wel bof ik met alle medicijnen die ik slik, de ontstekingsremmers en de pijnstillers. Pijn voel ik niet zo veel, soms dat schrijnen, een zeurderig gevoel daar waar de arthrose zit. Maar de échte, heftige pijn heb ik tot nog toe gelukkig nog niet.

Belemmerd me dit in wat ik doe? Een beetje, met minder kracht in je handen kun je geen gekke dingen gaan doen. Voor de rest blijf ik gewoon alles doen, bij voorkeur zelf en in mijn inmiddels qua tempo aangepaste snelheid.
De turbo in mijn lijf is verdwenen vorig jaar in een heftige periode weggegaan en is niet meer terug gekomen. Ik heb nu het tempo van een slak en dat bevalt me prima.

Vandaag ga ik rustig aan doen, er staat teveel wind om te fietsen en met de handen heb ik op dit moment niet de kracht het stuur stevig vast te houden. Een spannend boek erbij, glas water en de radio aan. Zo kom ik dit soort dagen zonder al te veel problemen door.