Uitdaging

Het moest er een keer van komen, dat ik mezelf zou moeten uitdagen. Uitdagen om anders te doen of anders iets te zeggen. Buiten mijn vertrouwde comfort zone te gaan.Heb ik al een paar keer gedaan, het lukt me wel maar dan wel met knikkende knieën. Ben al een keer alleen naar de arts voor controle geweest zonder dat er iemand mee was.

Nu ligt er een andere uitdaging op me te wachten. Laten zien wat ik voel door direct over mezelf te praten in de ik-vorm. Dat is eng en niet vertrouwd. Zou me dat lukken?

Heb ik mezelf al vaker uitgedaagd? Al vaker dingen gedaan die eng zijn? Natuurlijk wel. Ik heb parachute gesprongen met een tandemmaster, heb mijn duikbrevet gehaald. Ben zo vaak verhuisd dat het al niet meer op 10 vingers te tellen is.

Dingen vertellen zoals ik het zélf voel en ervaar zonder in de derde persoon te spreken (geen jij of je, maar ik en me).

Goed, laat ik het dan zo zeggen: dít is dus de uitdaging! Anders leren formuleren. En vooral niet een dagboek bijhouden wat lekker veilig is. Gaat me dat lukken? Met wat oefening moet het kunnen.

Dat heeft de tijd me al geleerd, als je je ik me ervoor inzet, lukt het. Is het niet nu, dan later. Het komt vanzelf. Ik had ook nooit verwacht ooit een uur achter elkaar te kunnen fietsen, dat lukt nu ook.

Hakken in het zand zetten, vuisten ballen en ervoor gaan. Het kan en het gaat lukken! PUNT!!

Tweede uitdaging is dat ik weer 2 controle’s voor de boeg heb waar ik tegenop zie. Controle longarts eind december en vooral niet vergeten om te vragen of je onbeperkt met status chronisch fysio mag hebben. Controle oogarts midden januari. Slopend is dat.

Deze controle’s al vaker gehad, maar blijft niet leuk. Beiden zullen testen doen, longfunctietest is de zwaarste omdat ik zo benauwd ben.

Zo, dit is mijn eerste poging het anders te doen en meer vanuit mezelf te laten zien.