Wie is de Mol

Het gaat al een tijdje niet meer zo lekker. De ene dag gaat het goed genoeg dat ik wat dingen kan doen. De andere dag is opstaan om koffie te pakken al teveel werk.Spelletjes lukken ook niet meer zo goed. Simpele nog wel, maar verder niet.

Lezen gaat goed, 2 bladzijden lezen en boek afsluiten en app dicht doen. De ogen vallen dan dicht.

Sinds een aantal dagen toch iets nieuws ontdekt. Ondanks ontstekingsremmers en pijnstillers is het mijn lijf gelukt toch nog iets extra’s te krijgen: een verkoudheid. Ja echt!! Niks 1x niesen en klaar. Écht verkouden dus met rillingen over je lijf en daarna bloedheet hebben.

Koken is fijn, wordt je lekker warm van en van de oven nog meer. Verder veel kippenvel en tranende ogen heb ik er gelukkig niet bij. Dat is dus weg. De soep hier in huis is niet aan te slepen.

Mijn longfysiotherapeut merkte het vrijdag al toen ik kwam voor training: ik kwam binnen en ze zei direct dat ik maar op halve kracht mocht doen. Op mijn vraag waarom zei ze dat ik verkouden ben en het dus erg benauwd heb. Tja, goed gezien Wilma, dat wist ik dus al.

Maar op halve kracht is het me toch gelukt. Toen nog eventjes vlug boodschappen gedaan en in plaats van daarna opgewekt te zijn dat het toch weer was gelukt, liet mijn lijf me na het douchen heel erg goed merken dat niet alles kan en zeker niet mag.

Afgelopen nacht slechts 3 uurtjes mogen slapen en was om 5:30 al gedoucht en aangekleed beneden om een gekookt ei te eten. Vanmiddag geprobeerd nog even de ogen dicht te doen, de rest doet bij uitzondering ook een middagdutje (Robin had vanmorgen een hiken met school als training voor Survival in de Ardennen in mei, manlief heeft het de laatste dagen erg druk met zijn klanten). Maar ik mocht niet slapen, stuiptrekkende benen verhinderden dit.

Mijn lijf geeft me vaak het gevoel dat ik naar mijn favoriete serie zit te kijken. Je weet nooit wat er gaat gebeuren, maar je weet dat er een Mol zit. In de serie weet ik inmiddels wie de Mol is en wat zijn Mol-streken waren dit seizoen.

Ik ken mijn Mol wel, maar weet nooit wanneer hij zijn streken gaat uithalen. Maar dat mijn lijf me gaat Mollen, dat is een ding wat zeker is, je weet alleen nooit wanneer en waarmee of hoelang de streek gaat duren.