Zinloos??

Als je lijf loeihard nee zegt, maar je hoofd zegt ja, wat moet je dan? Lichamelijke dingen doen wordt dan erg moeilijk. Als me gevraagd wordt, wat ik op een “nee”-dag doe en ik vertel dat ik mijn hersens train, snapt men me niet. Hersens trainen? Ja, spelletjes spelen!

Spelletjes spelen is toch geen training, dat is zinloos én tijdverspilling!!??

Dat ben ik deels met ze eens. Als ik patience ga spelen, komt dat doordat mijn totale ik “nee” zegt en ik tot letterlijk niks anders meer in staat ben dan dat en zelfs dat lukt me dan niet. Patience is een test om te kijken wat wel of niet lukt. Lukt dat niet, dan lukt er niks. PUNT!!

Speel ik echter flow free (alle versies hebben een dagelijkse uitdaging die je móet doen, anders raak je de telling kwijt van hoelang je het al speelt en gaat de teller op nul). Het is een uitdaging die me scherp moet houden. Sommige levels zijn simpel, anderen pittig.

Soms lukt het me écht niet, dan helpt dochterlief me. Ze weet dat ik de teller wil houden zoals die nu doortikt en ze snapt dat het me soms niet lukt een uitdaging binnen 24 uur op te lossen. De gewone levels geven me een kick als ik ze zonder hulp heb kunnen oplossen en daar zit geen tijdslimiet aan.

Trivia Crack is een spel waar je drie dagen de tijd hebt om te antwoorden. Je speelt tegen anderen en als je niet binnen de tijd antwoord, verlies je het spel. Dit is een digitale Trivial Persuit en zorgt voor mij dat ik dingen kan onthouden en terug kan halen uit mijn geheugen.

De diverse mahjong spelletjes hebben elk een andere inzet, maar houden wel bij hoelang je over een bepaald level doet en in welk level je nu zit. Ook daarin wil ik steeds een level verder komen. Combineer de juiste stenen met elkaar. Soms lijken ze zoveel op elkaar, dat ik het verschil amper zie.

Cross Stitch doet denken een schilderen op nummer. Daarbij zijn de vakjes genummerd en elk vakje met hetzelfde nummer, krijgt dezelfde kleur. Het papier ligt voor je en je ziet het direct.

Door dit digitaal te doen, krijg je niet de hele tekening in één keer te zien en moet je dus de letters of nummers gaan zoeken.

In het begin deed ik het anders: wat er in mijn scherm stond, wordt weggespeeld. Dan het volgende scherm tot alles klaar is. Dat vind ik nu te makkelijk (tenzij ik echt doodmoe ben). Nu begin ik met eerst de “A”, als die een vinkje krijgt, begin ik aan de volgende letter tot die ook een vinkje krijgt. Soms moet je echt geduld hebben om de laatste eindelijk te vinden en het vinkje te krijgen.

Dan is het lachen als er gezegd wordt dat je domweg gewoon lettertjes zit te kleuren, niks meer en niks minder. Dat je dochter dan tegen spreker zegt dat het goed voor haar moeder is, omdat “ze fanatiek de score’s en tellers wil verhogen, maar vooral is het goed omdat ze met eindeloos geduld die laatste letter zoekt tot het afgevinkt is en dan rust heeft”.

Meer geduld?? Meer rust?? Meer denken en niet de hele tijd een duffe zombie zijn??

Ja! Spelletjes houden me scherp en geven me rust. Ik ben er niet 24/7 mee bezig, maar het werkt wel voor me en dan is het goed. Vooral als men merkt dat ik geduldiger word.