Oorzaak

In de loop der jaren zijn veel mogelijke en verschillende oorzaken van sarcoïdose verondersteld en in detail onderzocht. Bacteriën, virussen, allergische- of auto-immuunreacties (zoals bijvoorbeeld bij reuma) en/of erfelijke factoren zouden allemaal kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van sarcoïdose, mogelijk in combinatie.

Iedereen kan sarcoïdose krijgen maar in sommige streken, bij sommige etnische groepen en zelfs in sommige families komt sarcoïdose vaker voor dan in andere. Dit doet vermoeden dat, hoewel duidelijke erfelijke factoren ontbreken, een relatie met bepaalde genen en omgevingsfactoren mag worden verondersteld, ook al zijn hiertoe evenmin harde bewijzen voorhanden.

Anderen veronderstellen dat de ziekte een reactie is op pollen van naaldbomen (gebaseerd op de hoge frequentie van voorkomen in Scandinavië) of bepaalde chemicaliën (zoals beryllium), maar dit is nooit bevestigd in gericht onderzoek.

Het onderzoek heeft zich voornamelijk gericht op die bacteriën (tuberculose- en leprabacterie) of stoffen zoals talk of beryllium waarvan bekend is dat zij ontstekingen veroorzaken die lijken op granulomen. Voor deze veronderstellingen is tot op heden nooit enig bewijs gevonden.

Het huidige idee is dat mensen die een genetische aanleg voor sarcoïdose hebben meegekregen, sarcoïdose ontwikkelen door blootstelling aan een ‘trigger’ van buiten. Het feit dat bij mensen met sarcoïdose vaak ogen, longen en huid zijn aangedaan, lijkt dit ook te staven aangezien al deze organen staan in nauw contract met buiten. Voorbeelden van mogelijke triggers zijn bacteriën, virussen of beroepsgerelateerde stoffen.

Gelukkig wordt er nog steeds veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de oorzaak van sarcoïdose. Dit gebeurt ook in Nederland.