Een Klompenpad bedwingen op witte gympen. Dit is niet iets wat ik eerder heb geprobeerd, maar ik heb er vandaag getuige van mogen zijn dat dit best mogelijk is. Ik vind het een mooie metafoor voor het leven als sarcoïdosepatiënt. Niet altijd is hun pad zo gunstig als het Klompenpad waar we vandaag deels overheen lopen en niet altijd blijven de gympen zo wit. Soms is het pad ook behoorlijk modderig en slecht begaanbaar. De witte gympen hebben vandaag geluk, hopelijk wij allemaal!
Om lotgenoten fysiek te kunnen spreken onder ontspannen omstandigheden, hebben leden van het vrijwilligersteam van de regio Flevoland-Utrecht een wandeling georganiseerd. Deze vindt vandaag, zaterdag 12 maart 2022 plaats. Een aantal van de wandelaars vandaag is zelf sarcoïdosepatiënt en enkelen van ons zijn familie van een patiënt. Beiden hebben te maken met de ziekte en dragen elk op hun manier bij aan de wandeling, die iedereen, blijkt na afloop, veel mentale energie heeft gegeven.
Ondanks de verschillen in leeftijd en conditie vinden we snel een tempo waarin iedereen zich comfortabel kan bewegen. Tijdens de eerste paar meters van de tocht komen de gesprekken onder de groepsleden al meteen op gang. Een paar loven de bemoedigende en zelfs licht verwarmende stralen van de zon, het weer zit ons mee. Uit andere gesprekken wordt duidelijk dat de omgeving erg gewaardeerd wordt. Fort Vechten is het start- en eindpunt van onze 5 kilometer lange wandeltocht.
Na het verlaten van het terrein van Fort Vechten, verruilen we een klein stuk van het Klompenpad al direct voor ons eigen alternatief: we wandelen langs Castellum (Fort) Fectio. Dit is een waarheidsgetrouwe reconstructie van de contouren van een fort, dat hier 315 n. Chr is ontstaan. Later deze wandeling zullen we de Romeinse wachttoren passeren, die we vanaf hier ook kunnen zien. Deze plek is indrukwekkend en het roept bij ons nieuwsgierigheid op. We nemen de tijd om even rond te kijken. Na ons grondige onderzoek reizen we vervolgens weer terug naar het heden en pakken het Klompenpad aan de andere kant van het fort weer op.
Zonder dat het vooraf is afgesproken wordt er onderling met regelmaat gewisseld van gesprekspartner en komen we moeiteloos met iedereen in gesprek. De gesprekken, die sinds de start niet meer zijn opgehouden, verdiepen zich naar meer persoonlijke onderwerpen. Zo nu en dan wordt er een gesprek kort gepauzeerd om een volgend ‘obstakel te overwinnen’. Dit Klompenpad heeft enkele verhogingen, ik noem het gemakshalve staphekjes, waar we elkaar soms wat ondersteuning bieden om eroverheen te stappen. Het blijft niet alleen bij mentale, maar het wordt zo zelfs ook fysieke steun geven en krijgen.
Na ongeveer een uur bereiken we de pauzeplek, boerderij Nieuw Slagmaat. Hier worden we verwend met verse koffie en een heerlijke punt appeltaart. Het landwinkeltje wordt door ons bezocht en gesponsord en in de stal staren we verliefd naar de pasgeboren lammetjes. We nemen de tijd voor deze pauze, die meer dan welkom is. Het lopen van een dergelijke wandeling is gewoon niet meer zo vanzelfsprekend voor velen van ons. We voelen dat beweging goed voor ons is, maar we weten ook dat dit in balans moet zijn met voldoende rust. Een missie dus voor de rest van dit weekend.
Vanaf de pauzeplek is het niet ver meer naar het eindpunt. Hier eenmaal aangekomen kijken we met elkaar terug op een heerlijke wandeling. Dit is voor herhaling vatbaar! Het zat ons vandaag op veel fronten mee. Een leuke groep, mooi weer, relatief goede paden en vooral goede wil. En gelukkig nog witte gympen.
Het vrijwilligersteam uit de regio Flevoland/Utrecht zal komend jaar, hopelijk rond de zomer, zeker nog een keer een lotgenotenwandeling organiseren. We houden u op de hoogte, misschien tot dan!