Heilzame ontspanning

Iedereen die te maken krijgt met een chronische ziekte komt in aanraking met beperkingen. Zaken die je eerder gewoon deed waren daardoor ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Je stond er niet bij stil hoe kostbaar het is om te leven met een gezond lichaam en wat voor mogelijkheden je daardoor had.

Keuzes maken blijft lastig

Het gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid was een vanzelfsprekendheid die je naar hartenlust op je eigen manier kon invullen. Geen berg was te hoog om te beklimmen en problemen waren er om op te lossen en aan te pakken.

Hoe anders is dat nu. Pijn en gebrek aan energie zorgen ervoor dat ik keuzes moet maken in wat ik wel of niet doe. Wat een lastig gegeven is dat, keuzes maken. Ik wil helemaal niet inleveren of minder leuke dingen doen. Ik ben een levenslustig mens dat uitbundig het leven viert en neem met minder geen genoegen. Ik had bedacht dat als ik maar vaak genoeg de sportschool bezoek dat mijn conditie er alleen maar op vooruit zou gaan. Uiteindelijk bezoek ik de sportschool nu vijf keer in de week en doe heel erg mijn best om mijn spierkracht op te bouwen. Daarmee wil ik bereiken dat ik mijn onafhankelijkheid behoud wat mij weer het gevoel van veiligheid geeft. Ik moet wel toegeven dat ik vaak uitgeput ben, nu op dit moment de sarcoïdose weer actief is in mijn lijf. Toch wil ik niet opgeven…kommt überhaupt nicht in Frage!

Wel had ik bedacht dat het misschien wel fijn zou zijn om een ontspanningsmassage te ondergaan. Dus mijn spieren nu eens niet aan het werk te zetten maar laten verwennen. Toevallig kwam er vorige week iets op Facebook voorbij dat mijn aandacht trok. Een masseur die in de buurt woont en betrouwbaar leek. De recensies waren goed en hij kwam professioneel over. De kosten waren ook redelijk dus ik heb contact gezocht. Ik kreeg uitgebreide informatie toegestuurd en een datum werd geprikt.

Gisteren was het dan zo ver. Aangezien het regende ben ik de afstand gaan lopen met de plu in de hand en binnen een half uurtje stond ik voor zijn deur. Ik was nerveus ondanks dat ik er ook naar uitkeek. Hoe zou het zijn, hoe zou mijn lijf reageren op vreemde mannenhanden op mijn lijf, zou ik niet in de stress schieten, enzovoort. Alle mogelijke angstgedachten vlogen voorbij maar ik wilde daar niet naar luisteren. Resoluut drukte ik tien minuten te vroeg op de deurbel en zette mij schrap voor wat komen ging.

De deur werd geopend door een glimlachende wat oudere man. Hij liet mij binnen en heette mij welkom. Hij ging mij voor naar de praktijkruimte die warm en sfeervol was. Het rook er heerlijk naar allerlei olietjes en we gingen eerst een kennismakingsgesprek aan. Wat hij steeds maar weer benadrukte was dat het mijn massage was en dat ik bepaalde wat er gebeurde. Heerlijk om de regie in eigen handen te houden.

Nadat ik mij ontkleed had ging ik liggen op een warme massagetafel en hij begon me rijkelijk te besproeien met voorverwarmde olie. Mijn droge huid slurpte die vloeistof op en de massage begon bij mijn stevige kuiten. Ik vond het heerlijk en gaf mij over aan de behandeling. Vooral het gebied tussen mijn schouderbladen is altijd pijnlijk en daar besteedde hij extra tijd en zorg aan. Ik voelde letterlijk de spanning uit mijn lijf vloeien en was ook blij dat ik het kon ondergaan zonder dat gevoelens van oud zeer mij parten speelden. De nek- en schouderpartij kregen ook ruimschoots de aandacht en ik leerde ‘loslaten’. In de eerste instantie het loslaten van de spierspanning maar tevens was het ook het loslaten van oude gewoontes die ik aangeleerd had om mijzelf te beschermen. Door het vertrouwen dat ik had gekregen in het contact kon ik genieten van de weldaad voor de spieren. Ik was in contact met mijn lijf dat ik zo vaak verfoeide. Dat lijf dat mij zo vaak in de steek had gelaten maar waar ik zelf ook niet altijd zo goed voor zorgde.

Ik besefte dat ik te vaak teveel van mijzelf eis en dat de balans soms ver te zoeken is. Deze behandeling leerde mij dat ik beter voor mijzelf moet zorgen. De controle moet ik meer loslaten. Dat wordt nog een hele kluif, maar het begin is er.

Na bijna anderhalf uur stond ik weer buiten en liep naar huis. Het leek wel of ik vloog, mijn benen bewogen praktisch vanzelf en het kostte mij geen enkele moeite. Ik voelde mij bijna een beetje high… alsof ik gedragen werd en de buitenwereld ver van mij af stond. Wat een wonderlijke sensatie. Droom ik of is dit echt. Eenmaal thuisgekomen heb ik maar een lekker potje thee gezet en droomde nog maar eventjes verder in mijn roes.

Het is natuurlijk niet zo dat hij alle klachten van mijn sarcoïdose en de dunnevezelneuropathie weg kan poetsen, maar vermindering van spanning en stress doet zeker veel goed. De draagkracht wordt door een ontspanningsmassage wel vergroot waardoor alles net wat beter gaat. Eigenlijk zou deze behandeling in het basispakket van de zorgverzekering moeten voor alle chronisch zieken. Voordat dat gebeurt zou er eerst grondig wetenschappelijk onderzoek verricht moeten naar de effecten en dat zal wel niet gebeuren. Ik zou het ons allemaal wel heel erg gunnen!

Als bruin het trekken kan dan probeer ik in het vervolg iedere maand een afspraak te regelen. Zucht… ik kijk er nu al naar uit!